Coraz częściej sięgamy po zioła lecznicze, które przez stulecia stanowiły podstawę tradycyjnych terapii. Jednym z systemów, który w ostatnich latach zyskał popularność, są zioła św. Hildegardy. Ich zastosowanie opiera się na wiedzy benedyktynki z XII wieku – św. Hildegardy z Bingen, która w swoich pismach łączyła obserwacje natury z troską o zdrowie ciała i ducha. Choć jej podejście miało wymiar duchowy, współczesna fitoterapia zwraca uwagę na skład chemiczny i potencjalne właściwości prozdrowotne opisanych przez nią roślin.
Wśród najbardziej znanych ziół św. Hildegardy znajdują się bertram, galgant i koper włoski. Każde z nich ma swoje unikalne miejsce w tzw. diecie Hildegardy, a ich działanie opisuje zarówno tradycja, jak i współczesne badania.
Bertram – zastosowanie i sposób użycia
Mniszka uznawała bertram za jedno z ważniejszych ziół wspierających codzienną dietę. Współcześnie określa się go jako przyprawę o ostrym, lekko pieprzowym smaku, która może pobudzać trawienie i wspierać przyswajanie składników odżywczych.
Jak stosować bertram? Przede wszystkim w kuchni – można posypywać nim potrawy, dodawać do zup, sałatek czy sosów. Wystarczy szczypta tej przyprawy dziennie, by wzbogacić smak potraw. W sklepach zielarskich bertram dostępny jest w formie proszku lub kapsułek.
Galgant – właściwości korzenia pełnego energii
Drugim ziołem często wspominanym w dziełach Hildegardy jest galgant (Alpinia officinarum). To krewniak imbiru, znany w Azji już od starożytności. W Europie zyskał popularność dzięki mniszce z Bingen, która opisywała go jako roślinę „rozweselającą serce”. Współczesna nauka potwierdza, że korzeń galgantu zawiera związki biologicznie czynne (w tym flawonoidy i olejki eteryczne), które mogą działać przeciwutleniająco i wspierać układ pokarmowy.
W kuchni można stosować galgant podobnie jak imbir, czyli jako przyprawę do dań mięsnych, warzywnych, a nawet deserów. W tradycji Hildegardy używano go zwłaszcza w chłodne dni, by rozgrzać organizm i poprawić krążenie.
Koper włoski – działanie cenione nie tylko w kuchni
Trzecim składnikiem często pojawiającym się w recepturach św. Hildegardy jest koper włoski. Współcześnie znany głównie jako aromatyczne warzywo i przyprawa, w fitoterapii uznawany jest za roślinę o łagodnym, wspomagającym trawienie charakterze. Wykazuje działanie przede wszystkim w układzie pokarmowym – nasiona są tradycyjnie stosowane przy wzdęciach, uczuciu ciężkości czy niestrawności.
Zgodnie z filozofią Hildegardy, koper włoski ma harmonizować ciało i duszę. Można spożywać go na wiele sposobów, np. jako napar z nasion, dodatek do potraw lub surowe warzywo. Współczesne badania potwierdzają, że olejki eteryczne zawarte w koprze włoskim mają działanie spazmolityczne, czyli rozkurczowe, co tłumaczy jego popularność w tradycyjnej fitoterapii.
Św. Hildegarda – zioła w codziennej diecie
Choć zioła św. Hildegardy od wieków fascynują badaczy i miłośników naturalnych metod wspierania zdrowia, ich stosowanie powinno opierać się na wiedzy i umiarze. Dieta Hildegardy nie jest dietą odchudzającą, lecz stylem życia opartym na prostych produktach, uważności i równowadze. Stosowanie ziół leczniczych powinno być zawsze elementem świadomego stylu życia, a nie alternatywą dla konsultacji medycznej.
